Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
YAPRAK DÖKÜMÜ…Biraz geç öğrendim ağaçların yapraklarıyla vedasının sebebini. Ağaçlar, kökleri ile emdikleri su, yapraklarla buharlaşıp kaybolur. Kış aylarında yeraltı suyu donduğu için, ağaçların ihtiyaç duydukları suyu topraktan emmeleri güçleşir ve bu nedenle bir kısım ağaç, KENDİ GELECEKLERİNİ KORUMAK, ÖLMEMEK İÇİN yaprakları ile isteksiz de olsa vedalaşırlar. Bu vedaya pek üzülmezler de çünkü baharın başlangıcıyla yeni yapraklara kavuşacaklarının farkındalar. Düşen her yaprak da, toprağa karışarak kendisini döken ağacı besler. Bu bir döngüdür.
İnsanların vedası böyle mi? Galiba biraz farklı… Sevdalıların vedası hep incitir, hele hele tek taraflı vedaların insanın hayatında bıraktığı izler çok kalıcı tahribatlara yol açar.
Beni düşünmeye ve sevdayı anlamaya sevk eden bu güzel eser için teşekkürler… Tebrikler şair!
Bazen öyle anlar olurki vedaları olmayan ayrılıklar olur..
Hayatın ölüm ile gerçeği değişmeyen tek gerçek.. değerli kıymetli yorumlarınız için teşekkür ederim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta