Veda Şiiri - Mehmet Çiçek

Hüzün rüzgârlarının altında.
Ayrılık şiirini yazıyorum mısralarıma.
Dökülüyor gözyaşım solmuş dalın yapraklarına.
Bir ağıt yakıyorum kurumuş ağacın altında.

Ne ay parlar nede bir yıldız.
Öldü aydınlık simsiyah gecenin altında.
Mazide kalan ne varsa bu hayatta.
Eridi bir mum gibi bu sonbaharda.

Çalan teller durdu aşkın baharında.
Nağmeler sustu ruhumun adabında.
Ettiğim nida kaybolur yavaş yavaş bu semada.
Bir duyan olmaz yaktığım bu feryadıma.