Veba Şiiri - Hakan Karaduman

VEBA

Vebalimiz;

Dost tanımaz, kardeş tanımaz, anam zaten gitmiş

Pis kokuyor nefeslerimiz:

Açılık desem, değil, yokluk hiç değil

“kim yıkayacak cenazemizi, kimler gelecek musalla’ya”

Elde avuçta,

Vebali olunca…

- milyonlarca çalışmış emekler-

Sessiz!

Duaların karşılıksız karanlığına.

….

Veba salgını var, vefa;

Kedileri köpekleri öldürünce fareler…

…

Ve
Bazen

Veya

Derin bir nefes çekerim içime

Hava açlık ve dualar kokuyor,

Dualar ve açlık;

Renksiz ve kokusuz…

Kapısına dayanmış bir sözcü dervişin

Ne işe yarar ki bekleyişinde inanmışların?

Yılan deri değiştirir
İnsan çaresiz!

…

İnsanların derisi kalınlaşır:

Kaşınır, kaşınır, derisi kaşınır!

Elleri kaşır

Parmakları hünerlidir; kaşır

Pullar dökülür,

Yine de kaşınır

Pul pul dökülür

Pişmanlıkları…

Vebalim, ah güzel insanım.

Hakan Karaduman