Sükût; yâr şehrinden ömre düşer de,
Her kelâm ruhumu dermansız koyar.
Her solukta sükûta cemre düşer de,
Cellât bile ömrüme fermansız kıyar…
Gecedir sükûtun kurak mevsimi,
Efkârın bağrında demlenir zaman,
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta