Ve Son Şiiri - Şair Yesterday

Kalakaldım...
Sessizlik beni kendi bildiği yöne savurdu...
Suçum isteğe az az destekti, farkına varana dek.
Hayır! Gün dem almıştı çoktan,
Geç bile kalmışım meğer...
Acısı dilimi damağımı sızlatmıştı.
Hayır! İçim dışıma zıt düşüyor,
Var gücüyle onu savunuyordu.
Sezgilerim bana sahtenin çekiciliğini hatırlatıyordu...
An ve an bunda haz duyuyordum.
Oynuyordum bir beni,
Oynatıyordum kapılarak azgın deniz dalgaları,
Çekiyordu...
Kimbilir diyordum,
Mükemmeliyet...
ve istenilen arzunun doruğu bir ben vardım karşımda,
Aynada dakikalar saate varıyor, yeni gün geceyle oynaşıyordu.
Gelen...
Gelene olan ben, çok farklıydı.
Hassasiyet gücün en temel kaynağı,
Kaptıran beni dağıtan benden.
Nefis ve zincir!
Onun yarınsız kilidi...
Dünsüz anahtarı...
Ve sonda bir ben daha...
Oynasamda, oynatsamda bir beni...
Ben aynı 'ben'.
Dünün 'ben'i...
Ve istemeden oynun son perdesine varıldı.