Günahsız geldi, tertemiz kuldu
Nefsin elinde oyuncak oldu
Manadan koptu, sararıp soldu
Yaprak misali kurudu insan
Kaynar dururken yalan kazanı
Okumaz oldu doğru yazanı
Görmezden geldi bozuk düzeni
Gaflet örtüsü bürüdü insan
Şeytanın oku kalbinden vurdu
Fani dünyaya aldandı durdu
Özünü yedi bencillik kurdu
Kabre girmeden çürüdü insan
Şeref zırhını çıkarıp attı
Utanma desen o zaman bitti
Kendi kendine hep yazık etti
Ahlakı yerde sürüdü insan
Sevip yaşadı sahte yanını
Düşünmez oldu işin sonunu
Uykuda gezer, görmez önünü
Kor ateşlere yaradı insan
Ahir zamanın son demi gibi
Âlem kötüler âlemi gibi
Günahla yüklü bir gemi gibi
Hak divanına yürüdü insan
Kayıt Tarihi : 20.8.2025 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir Hayaller Kağıda dergisinin 11.sayısında yayımlanmıştır.
Saygılarımla
En kalbî selam, dua, sevgi ve saygılarımla.
Baş başa kaldığında
"Ölümle..."
Hani o "dönülmez akşamın ufkunda..."
Yaşamı
Günahları
"Yalanları!"
Sahtekarlığı
"YEDİĞİ ONCA KUL HAKKI"
Bir film gibi Geçerken önünden
İnce bir sızıyla yoklayacak "PİŞMANLIĞI"
Heyhat!
Artık vakit çok geç!
Bedeni "çürümüş", içi boşalmış...
Ahiret mi?
Nasıl geçeceği artık çok belli!
Yazık insana
Yazık "İÇİNDEKİ ŞEYTANLA YAŞAYANA!"
Tebrikler Mehmet Akif Bey, Kardeşim...
TÜM YORUMLAR (4)