Kendine sığınanları
sarıp sarmalayan
insan göğü dinlemeli
rahmetin yeri kuşattığı
toprağa dokunmalı insan
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




''Ve insan en çok göğe vurgun. Sonra zifiriliğe, şiire ve hep Allah'a.''
Cahit Zarifoğlu
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta