Ve Güz Şiiri - Namık Demir 2

İşte güz,
Yorgun ışıklarını salan güneş,
Artık serinlemek ister,
Ağaçlardaki yeşil,
Ölüm öncesi iyilik gibi,
Tuhaf, kavruk.
Ve zaman,
Bastonuna dayanmış bir ihtiyar gibi seyrederken,
Nasıl da geçiyor...geçiyor...
Eskimek,
Ne yaralayıcı bir sözcükmüş;
Yıpranmak,
Değersizleşmek,
Unutulmak,
Ve bir kenara atılmak gibi,
Ne çok şey var bağrında.
Bol bol ikram ediyor,
Savrulup giderken insan...