Ve Çamaşır İpinde Sabah

gökyüzü yarılıyordu orta yerinden
şimşekler çakarken
çığlık çığlığa gece
mavileri yırtarken

ağladı köprü altı çocukları
yıkık terkedilmiş evlerden
aktı şıpır şıpır gözyaşları
olukları kırık çatılardan

mazgallar doldu taştı
işçi mehmet’in tek göz evinde
metrepol uyandı deniz ortasında
yüzüyordu kara

köylünün gözünde bereket
nadasa bırakılmamış toprakta
gülüyordu sarı sıcak nene
kış ortasında yazdı

gecede telaş çığrış bağrış
bardaktan boşanırcasına
ıslanmış kuru çamaşırlar
ve çamaşır ipinde sabah