Ve Ben Yüzümü Dönünce Aynaya, Yine Bir İ ...

Yedi tepenin üzerinde yükselen, yıkık viranelerden değil tarih kokan çiçeklerle süslenmiş bir şehir,
Her tepesinde ahkam kesen eşkıyaları, her yolunda sevgili bırakan nice aşıkları barındıran,
Ne tarafına baksan gözlerinin deniz göreceği, mavilerle süslenmiş bir tablo sanki görürsün.
Yedi koca tepedir seni İstanbul yapan, her martı uçuştuğunda yeniden görmek istersin gökyüzünü.
Önce uzaktan görünür bir ihtişamlı yapı, bir tren varır oraya son gücüyle, görürsün rayların birbirine kavuşmasını,
Yaklaşınca Haydarpaşa’ya tüm gözler denize çevrilir, iskeledeki teknelerden “Eminönü” diye bağıranları duyarsın.
Balık ekmek satanlar yapışır hemen koltuğuna ya da “taşıyıcı” lazım mı diye yanına sokulur bu şehirde hemen.