Ve Ben Babayım Şiiri - Nuh Karaaslan

ve ben babayım... 
kalbim hiç teklememeli, fiziksel zorluklar karşısında.
dayanma gücüm hiç bitmemeli, yaşam koşulları karşısında.
gözyaşlarım gözbebeklerimden içe doğru akmalı,
ağladığımı kimse görmemeli, 
çocuklarım hiç ama hiç...

ve ben babayım,
aydın zihinler ve aydınlık yarınlara yetecek kadar kazanmalıyım;
"azı karar çoğu zarar..." kavramında huzur var.
okumalı ve okutmalıyım tüm kitapları, çocuklarıma...
eğilmemeli hep dik durmalıyım ki,
çocuklarımda yaşam boyu eğilip-ezilmesinler....

ve ben babayım...
koca çınar dudak bükmeli ,
gölgesindeyken;
ne koca adam be ya...
diyebilmeli...
el açmamalı, bel kıvırmamalıyım,
kötünün, hainin karşısında çelikten bir yumruk,
iyi, doğru ve güzele kadife bir eldiven yumuşaklığında olmalıyım...
(ama kadifenin rengi de mavi olsun be ya....)

ve ben babayım...
anlayış dolu, 
niteliklerimle üstün olmalıyım;
çatı merteği gibi
kazı toprağını hesaba yarar yer yer bırakılmış
dikme toprakları gibi gayet arkeolojik...
denizden dönenler için iskelede halat takılan 
dökme beton üzerindeki o yuvarlak başlı ,
iri demirler gibi gayet denizci
merdiven tırabzanlarının sahanlıkları ile
birleştiği yerdeki dikey ögeleri gibi gayet mimari
koruma içgüdüsüyle bezenmeli,
ülkeme ve topluma 
en önemlisi de çocuklarıma yararlı olmalıyım...

ve ben babayım...
sperm makinesi hiç ama hiç değilim....