Ve Asıl Hikaye Şiiri - Mucize Kartal

Ve Asıl Hikâye

Ve asıl hikâye,
kendi değerini anladığın gün başlar.
O güne dek hayat,
başkalarının gölgeleriyle çizilmiş
yarım bir masal gibidir.
Sözlerin ödünç, hayallerin başkasından,
kendini tanımadan yürürsün yollarda.

Fakat bir an gelir,
ruhun sana fısıldar:
“Ben buradayım,
yüzünü bana çevir.
Benim kıymetimi bilmeden
dünya da seni bilemez.”

O an, kalbinin kapıları aralanır.
Eski yaralar birer öğretmen,
düşmelerin birer merdiven olur.
Kendi sesini duyarsın,
binlerce gürültünün arasında
sana ait olan o saf yankıyı.

Ve anlarsın:
Sen ne bir başkasının yargısı,
ne de onların koyduğu sınırların içindesin.
Sen, kendi köklerinden doğan
koca bir ormansın.
Dalların göğe uzandıkça
yıldızlar bile sana yer açar.

Bir sabah uyanırsın,
güneş ışığı yalnızca odanı değil,
içini de aydınlatır.
Kendini sevmek artık bir yük değil,
en haklı yolculuktur.
Kendi gözlerinde kıymet bulmak,
dünyanın tüm onaylarından daha parlaktır.

Ve asıl hikâye böyle yazılır:
Düşerken güçlenirsin,
ağlarken arınırsın,
susarken bilgeleşirsin.
Adım adım,
hayatın taşlı yollarında yürürken
en sadık dostunun
yine kendin olduğunu görürsün.

Bir gün aynaya bakar
ve şunu söylersin:
“Ben eksik değilim.
Ben, olduğum gibi yeterim.”
İşte o söz, kalbine mühürlendiğinde
bütün hikâyelerin üstünde
senin destanın başlar.

Çünkü…
Ve asıl hikâye,
kendi değerini anladığın gün başlar

Söz : Mucize