Ve Ağlıyordu Kadın Şiiri - Mehmet Seviş

Hepiniz görmüşsünüzdür
Mutlaka bir gün
Bir haber vaktinde
Televizyon ekranlarındaydı
Ay yıldızlı bayrağa sarılmış
Adı çabucak unutulacak
Bir şehitin
Cenaze Namazındaydı
Tabut başında
Bir Abide gibiydi tören boyunca
Bir Abide gibiydi
Dim dik ve suskun
Gözleri kan çanağıydı
Öfkeli kızgın
Selama durmuştu tam bir askerce
Kahramanın dişisi de kahramandır derce
Gözleri görmüyordu
Gözleri görmüyordu
Devlet erkanından baş sağlığı dileyenleri bile
Öylesine gururlu
Öylesine vakur
Ve öylesine huşu içinde uçuruyordu kuşunu
Ve kalleş bir savaşa inattı dimdik duruşu
Anadolu da ana gibiydi her şeye rağmen
Duruşuyla şahlanıyor
Ve kükrüyordu

Ve bir yerlerde akşam oluyordu yeniden
Bir sevgili
Bir nişanlı
Bir eş
Bir baba
Son yolculuğuna gidiyordu
Al bayrağa sarılı
Bir sağanak yağmur boşanıyordu kara buluttan
Issız bir evde bir ışık sönüyordu
Ve ağlıyordu kadın

Ve ağlıyordu kadın
Ölen şehitinin bir daha bir daha bir daha
Öldüğüne inanarak
Dağdan inenlere
Ay yıldızlı bayrağa sarılıp gelenlere inat
Devletin davranışına bakıp şaşkınca
Bed dualar okuyordu için için
Analar ağlamasın diyen şom ağızlılara
Va ağlıyordu kadın
Sahipsiz bir mezar taşına sarılmıştı gözleri dalgın
Fıratın ötesinde bir keçi kaybolsa
Hz.Ömerden sorulurdu diyen birine
İsyan ediyordu kendi kendine

Hepiniz görmüşsünüzdür
Mutlaka bir gün
Televizyon ekranlarındaydı
Bir haber vaktinde
Ve ağlıyordu kadın
Ve ağlıyordu
Kadın