Vazo Şiiri - Yılmaz Örmeci

Adamın biri eşine bir vazo hediye etti
Dar ağızlı güzel vazo kadının hoşuna gitti

İçine çiçekler dizip salonda bir yere koydu
Akşama eve gelince bir baktı ki vazo yoktu

Çiçekler yere dökülmüş ve her taraf ıslanmıştı
Aklına ilk gelen şeydi, hemen oğlunu çağırdı

Çocuk geldi karşısında süklüm püklüm duruyordu
Annesi ona vazoya neler olduğunu sordu

Çocuk annesine dedi: “Anne, ben vazoyu kırdım
Bana bir şey olmadı bak, etrafı da temizledim

Annesi kızdı çocuğa bağırarak tokatladı
Çocuğun canı incindi hem ağlamaya başladı

Odasına gitti hemen yatağına uzanarak
Ağlamaya devam etti bağırarak, hıçkırarak

Annesi de çok üzüldü hem vazoya, hem çocuğa
Eve gelince kocası ne söyleyecekti ona?

Salonda gezinen kadın vazoyu gördü bir anda
Tek parça, sapasağlamdı bir koltuğun arkasında

Hemen gitti odasına sarılarak çocuğuna
“Vazoyu buldum salonda, sapasağlam” dedi ona.

“Vazoyu kırmadın ama neden kırdım dedin bana?”
Bırakarak ağlamayı açıkladı çocuk ona:

“Komşumuzun çocuğu da dün bir kırdım dedi
Annesinin kendisini çok dövdüğünü söyledi.

Ben de dedim: ‘Annem beni çok sever ve asla dövmez
Evde vazo bile kırsam bana bağırıp incitmez.’

İşte bu yüzden vazoyu kırdığımı söylemiştim
Bana kızar mı diyerek seni denemek istedim.”

Annesi sıkı sıkıya sarılarak çocuğuna
Dedi ki: “Elbette seni seviyorum” dedi ona.

Gözyaşları dindiğinde çocuk vazoyu kaldırdı
Olanca gücüyle hızla yere çarpıp onu kırdı

Dedi ki annesine: “Az önce bir tokat yemiştim
Ben bu suçun cezasını daha önce ödemiştim.”

Birlikte kahkaha atıp sarıldılar annesiyle
Koşarak sokağa çıktı oynamak bahanesiyle.

Vazo kırıp dayak yiyen arkadaşını görünce
Ona anlattı başına gelenleri biraz önce.

Ankara, 25.11.2020, 01:42