Vazifeli İhmalkarlar Şiiri - Salman Cigdem

İnsanlar vazifedardı.
Hayvanlar vazifedardı.
Bitkiler vazifedardı.
Yıl azdı yol azdı.
Salih amel az dı.
Sonunda insan da azdı.
Zaman azdı.
Zamana pervane kul azdı.
Melekler birer birer yazdı.
Günahkar eller mezarın kazdı.
Mevsim ne kış nede yazdı.
Gönle düşen son ayazdı.
Heybemde duran,ilk avazdı.
Baharı beklerken yaralarım azdı.
Çiçeğinde gülünde meyvesinde hazdı.
Şükrü bekleyen nebatat uykuya sızdı.
Nefsim kendi kendine kızdı.
Şuur bardağından öfke sızdı.
Dellal oldu divaneler mecnunu sezdi.
Mecnun divanerde gezdi.
Divaneler mecnunu gönül gözleriyle ezdi.
Nefsim,elindeki kırık bir sazdı.
Divaneler söyledi mecnunlar yazdı.
Akıl ırmağının namelerini.
Tek başına bir sustu,irad ettikleri.
Sus ve dinle,asırlar öncesinden gelenleri.
Eline hakim ol.
Diline hakim ol.
Beline hakim ol.
Ehline hakim ol.
Kalbine mukayyet ol.
Gönlüne hekim ol.
Gözüne hakim ol.
Kurtulur atarsın kaygılarını.
Atarsın nefsanj arzularını.