Vazgeçtim Şiiri - Ahmet Mücteba Kuşçu

İnleten yalanların ikinci el sahibiyim
Ruhumu sarmış seslerin,
Vurgun yemişim beynimin ortasından
İçten kanamış aşk kapaklarım,
Kurşunun zehirli kokusu
Papatyaların yapraklarında,
Hürmeten susmuş odamdaki çerçeve,
Oysa açık seçik ortadaydı aşk cesetleri…
Nasıl anlatacağından, şikâyet eder dudaklarım
İki kelimenin bacağı kırık, Omzunda silah
Oyuncaklar kadar masum gözleri,
Kurşun askerimin
Prangalar bileklerimde,
Siyah kurtların iniltileri dağların en derin yerinde
Sokaklarda patlayan bombalar,
Kolu bacağı belli değil bir çocuk
Boynunda bir poşet asılı, ağlıyor
Yarım yamalak baş dönmelerinde
Mideme giren kramplar, geçmişi avuçlarıma döktü
Altın gibi sarı kirpiklerim var artık..
Kedilerim var pembesiz
Her şey gerçek…
İncecik kız çocukları, şeker topluyor
Bir öpücüğe kim bilir hangi hayatlar yanıyor..
Namus abidesi mahalle bekçileri
Omuzları kaç yüzyıl kadar geniş bilinmez
Gözleri kör yavru köpekler,
Kalbi çalınmış insanlar gibiler,
Kırık kalplerden koleksiyonlar,
Mutsuzluğun sesi çınlatıyor kulaklarımı
Kendimi anlatmaktan bulamadım vakit, Gülümsemelere
Yüz çukurlarımda tohumlar var artık,
Biliyorum bunlarda yanacak…
Topraklarımda yangınlar boyumu aşacak,
Sabrım yetmeyecek sönmüş külleri gezmeye
Camlardan bakacağım zifiri siyaha,
Sarılacağım saçsız oyuncaklara,
Kimi kimsesi kalmamış gibi tek başıma olacağım
Gözlerim görmeyecek
Oysaki gözü olana tek benim…
Gönlüme kargalar yuva kuracak
Deşecek topraklarımı Güvensizlik büyüyecek
küfür kokacak boğazım.
Boğazıma bir ip inecek
Hayatın korkulu meleği odamın kirecinde çekip alacak ruhu bedenden