Vazgeçtim 2 Şiiri - Sait Yalçın

Ömrüm seni sevmekle son bulacak,
Yarından, bugünden, dünden vazgeçtim...
Şu yorgun yüreğim durdu duracak,
Ben senin uğruna benden vazgeçtim...

Senin bir gülüşün dünyaya bedel,
Oysa yıkılmazdı sağlamdı temel,
Bazı gün hüzzamdı yazdığım gazel,
Sensiz mutluluktan tümden vazgeçtim...

Her günüm özlemle başlar ve biter,
Geceme kâbuslar hep eşlik eder,
Bilirim bu aşkım Mahşer'e gider,
Seni getirmeyen günden vazgeçtim...

Hayâller kurdukça kendim yorarım,
Gelenden geçenden seni sorarım,
Çiçek çiçek senin kokun ararım,
Sen kokmayan gonca gülden vazgeçtim...

Gözlerim yakını çok zor seçiyor,
Âb-ı aşk diyerek kezzap içiyor,
Ömür mevsimlerim bir bir geçiyor,
İlkbahar yaz derken, güzden vazgeçtim...

Saçımdaki aklar kapanmaz oldu,
Ağladıkça gözler kanlı yaş doldu,
Aksim de tanınmaz garip hâl aldı,
Aynalara gülen yüzden vazgeçtim...

Önceliğim seni mutlu etmekti,
Seninle el ele burdan gitmekti,
Nadaslı kalbine aşkı ekmekti,
Ateşim söndü bak külden vazgeçtim...

Üstüne titreyip sevmeyeceksem,
Seninle murada ermeyeceksem,
Beyazlar içinde görmeyeceksem,
Telli duvak yoksa tülden vazgeçtim...

Sait'im kendime kefen biçmişim,
Yalan dünyada yâr seni seçmişim,
Sensiz olmaz diye antlar içmişim,
Ettiğim yeminden sözden vazgeçtim...

20.10. 2025 Samsun
Saat : 02:13