Vazgeçmeyi Öğrendim Şiiri - Seyrani Göl

Belki de seni en çok
yüreğime sığmadığın hâlde
sessizce uğurladığım için sevdim.
Akışına bıraktım her şeyi,
ve en çok da
senden vazgeçmeyi öğrendim…

Bir isimdi önce,
sonra bir ses,
bir bakışta çoğalan zaman…
Ama her sevda
biraz da eksiterek büytür nsanı.

Gözlerinden içime sarkan geceyi
bir mum gibi söndürdüm içimde.
Artık adını andığımda
yankı bile vermiyor kalbim.

Sana dair ne varsa
usulca topladım kalbimden.
Yalnız bir rafta unutur gibi
özlemimi sardım içime.

Bir zamanlar seninle dolup taşan
o kıyısız duygular…
Şimdi sessizlikte eriyen
bir çift iz gibi kaldı ardımda.

Gidişinle öğrendim
bazı yolların dönüşü olmadığını,
bazı cümlelerin
bir daha kurulmadığını.

Kırılmadım…
Sadece büyüdüm biraz.
Ve her “keşke”nin ardından
biraz daha kabullendim seni
olmadığın hâlinle.

Artık seni düşünmek
canımı yakmıyor eskisi gibi.
Çünkü seni
bir duaya emanet etmişim çoktan.

Ve en çok da şunu fark ettim:
Sevda, bazen
gitmesine izin vermekmiş,
kalmamasını kabullenmekmiş.
S.GÖL