Kokunun sindiği odalarda,
En sevdiğim şarkıyı dinlemek gibisin.
Yağmurdan sonra toprak kokususun.
Bir çocuğun en çok sevdiği oyuncağı,
Bir ihtiyarın ölüm korkususun;
Her dakika yaşadığı duygusun yani.
Hayatla memat arasında ince bir çizgi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta