Vazgeçmek Şiiri - İlyas Gültekin

Bazen vazgeçmeyi düşünmek bile ölüm gibi geliyor..
Kalsan canın yanıyor, gitsen emeklerin ziyan oluyor.
Bu yüzden iyileşmek için vazgeçmen gerekiyor.
Bir an vazgeçmeyi iyileşmek sanıyorsun.
Can kırıklarını alıp, bakmadan arkana gidiyorsun.
Yeniden yeşermek için bir toprakta,
Hislerini dugularını öldürüyorsun...

Sorguluyorsun kendini..
Her baharda çiçek açan hayallerini,
belki güzel olur diye parlayan ümitlerini,
İçine gömdüğün keşkelerini,
kendini anlatmak için kurduğun cümlelerini,
Öyle ki hatalı olan mutlaka benim diye düşündüren yenilgilerini,
Sonra;
Uçurum kenarın da hisler le avutuyorsun gelmişini geçmişini..

Sağır olmayı deniyorsun bazen,
bazen de gözünün önündekini görmemek için kör.
Düzelir dediğin herşey darmadağın,
Olur dediğin herşey imkansızlığın oluveriyor.
Mutluluk ülkesinde bir mültecisin şimdi..
Gülmeler cezalı hevesler yaralı..

Yüreğin "ayaz" gecelerin deminde sabahlıyor..
Uykuların düşlerinin çok uzağında..
Ne zaman gözlerin "yalın" bir ışığa değse,
Hemen ardından karanlığa düşüyor diz çöküyor bedenin.

Ve bu Yüzdendir
Yaşamadan hayata yenilen tarafın,
Bu yüzdendir solumda geçmeyen ağrın..

Çünkü;
Benim hiç umutlarım olmadı..
Beklentiler ile büyüttüm yaşama hevesimi.
Keşkler ile başladı dualarım..
Neyse diyip sustum sonra bir çok şeye..
Kendimle konuşurken titreyen sesim bölüyordu acı cığlıklarımı.
Bir şarkının kursağında kalması,
Bir şiirin sözünde bozuk bir plak gibi saatlerce takılı kalmak,
Yada gözlerim kanayana kadar ağlamak değildi ki umutlarım..
Belkide doğru yerde yanlış dualar ettim.
Belkide yanlış insanlar için doğru dualar,
Ne bileyim işte... Neyseeeee.. Der
Bir sigara daha içer iyileşirim....

İlyas Gültekin sevda yelleri kaleminden...