Vazgeçemem. Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Sıkıldım hüzünlü şiir yazmaktan
Usandım zalime baş kaldırmaktan
Hem acı hem tatlı geçti bir ömür
Yoruldum hayatı anlamamaktan
Yoruldum serabı gerçek sanmaktan..

Gün yok ki içinde acı olmasın
En güzel hayaller birden solmasın
Huzurdan ansızın eser kalmasın
Yoruldum dünyadan medet ummaktan.
Yoruldum her acıya yanmaktan.

Her geçen gün dünü aratır oldu
Gençlik heyecanı zamansız soldu
Yaşamın renkleri hızla kayboldu
Korkuyorum artık çok yaşamaktan
Korkuyorum burda unutulmaktan..

Mutsuzluk bitmiyor üzüntü her an
Rüya gibi geçti sayılı zaman
Sonunda bir kaç yıl ecelden kalan
Yoruldum bu ömrü zor taşımaktan.
Yoruldum insanı anlamamaktan.

Hayat kavgasında çok yara aldım
Sevda ateşiyle yıllarca yandım
Gençlik ebediyen sürecek sandım
Gitmek daha kolay burda kalmaktan
Bir yalan uğruna oyalanmaktan..

Kemal der ki insanın her halini
Şiirle yaşadım duygu selini
Dünyadan çeksem de artık elimi
Kurtulamam bu seraba kanmaktan
Vazgeçemem yine de aldanmaktan.