Vazgeçemedim Şiiri - Osman Türkmen

Bir Yaradan’ı
Bir de yurdu sevmek,
Bir de, sevmeyi sevmekten
vazgeçemedim.

Yaralıydı düşüncem,
Tamiri imkansız beynimde,
Geleceği adımlamanın,
Umut yerküresinde seni aramanın,
Yokluğunu hissetmenin,
Ve olmayana olta atmanın,
Verilmiş sözüydüm.

Karış karış yaklaşmanın,
Tutamadan kaçırmanın,
Belki de utangaç olmanın,
Kızaran yüzüydüm.

Düşmemek için tutunmayı,
Devrilmemek için ayakta durmayı öğrendim.
İstemediğim bir çok şeyi,
Öğrettiler bana cebren.
Sevgiye akıyordum,
Önümü kestiler,
Çağlayanlar durulmazdı oysa,
Öyleydi be,
Öyleydi!

Zaman yanılır mıydı?
Umut atılır mı?
Satılır mı sevda.
Oysa,
Yalandı dünya,
Yalandı be,
Yalan!

Para mı önemliydi,
Sevmek mi.
Bozuk düzende materyal,
Sevgi ise gerçekti.
Dedim ya dostum,
Dünya yalan,
Düzen bozuktu.

Sevginin kıymetini.
Düşünce anlıyor insan,
Düşmeni istemem senin,
Düşenin dostu olmaz derler ya,
Yine de dostunum inan.

Unutmadan söyleyeyim,
Seven yıkılmaz derdim hani,
Sevilmesen de sevmeyi,
Uğrunda ölmeyi yeğlerdim yani,
Ve yalnız sana öldüm ben,
Yalnız sana be,
Yalnız sana!

Bir Yaradan’ı,
Bir de yurdu sevmek,
Bir de, sevmeyi sevmekten
vazgeçemedim.

Geçemedim dünden,
Çok sevmekten,
Bir de senden be,
Bir de senden,
Vazgeçemedim!