Vay Deli Gönül 4 Şiiri - İsmet Murat

VAY DELİ GÖNÜL 4
Hüzünü kederi körükleyerek,
Doldurdun özümü vay deli gönül.
Babalar gününde sürükleyerek
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Kimsesizler diyarında bekletip,
Hüzünletip derdi derde ekletip,
Gün boyunca yüreğimi tekletip,
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Sevdiğim kulları koyup araya,
Tuzu bastırarak açık yaraya,
Günlüğümü döndürerek karaya,
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Aldırmadan olgunlaşmış yaşıma,
Türlü türlü işler açıp başıma,
Akları ekerek kara kaşıma,
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Zerre acımadan garip halime,
Istırabı tutuşturup elime,
Gam yükünü yükleyerek belime,
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Aldırmadan suret şekil biçime,
Hicran' ını akıtarak içime,
Muhtaç edip beni güzel biçime,
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Hayalimi çevirerek örene,
Rezil rusva edip gözü görene
Özendirip tatlı ömür sürene
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Süreceğim anda zevk'i sefayı ,
Hiçe sayaraktan ahde vefayı,
Çektire çektire cevri cefayı,
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

Müçtehit kul deyu alıp kaleme,
Sırlarımı ayan edip aleme,
Düşürerek beni acı eleme,
Soldurdun yüzümü vay deli gönül.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi