Vay Deli Gönül 3 Şiiri - İsmet Murat

VAY DELİ GÖNÜL 3
Poyraza özenmiş vakti seherde,
Gürleyip esiyor vay deli gönül.
Destursuz poz verme günü meşherde,
Diyince küsüyor vay deli gönül.

Endamı yerinde aklı havalı,
Birbirine katıp yeşili al' ı
Farkında olmadan bindiği dalı,
Bismilsiz kesiyor val deli gönül.

Gönül gönül dolaştırıp resmini,
Gösterirken; garip kullar ismini,
Anmayınca, önü sürüp çismini,
Kendini kasıyor vay dali gönül.

Ruhen esir olmuş gurur kibir'e,
Ortalıkta dolaşarak habire,
Pasta koyup Ahmet, Mehmet Cabir'e,
Kalayı basıyor vay deli gönül.

İrtibat kurarak tesadüfenle,
Haşir nesir olmuş fizikle, fenle,
İşim olmaz deyip rica lütfen le
Suratın asıyor vay deli gönül.

Duramayıp sinirimi gerince,
Müçtehit Olarak inceden ince,
Bam teline basıp ayar verince,
Zehrini kusuyor vay deli gönül.

Sözlük:
Meşher: Sergi

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi