Vay Bee... Şiiri - Mecit Aktürk

İnceden inceye yüreğe sızı
Sızarken geçiyor... ömür dediğin
Bazen kör talihe, kadere bazı
Kızarken geçiyor... ömür dediğin

Âlem bir tiyatro, her fasıl rüya
Çehrede gülüşün yarısı riya
Huzurun resmini rüyada suya
Çizerken geçiyor... ömür dediğin

Dünyevî olunca aşka ilgiler
Leylalara kalmış gerçek sevgiler...
Hak etmeyen câna hadsiz övgüler
Düzerken geçiyor ömür dediğin

Mecnûnun tüterken yâr genizinde
Yûnus Hakk'ı bulmuş nârın izinde...
Her gönül farklı bir aşk denizinde
Yüzerken geçiyor... ömür dediğin

Donarken sineler batan güneşle
Saklanmış hüzünler sahte gülüşle....
Anlık serapları asırlık düşle
Bezerken geçiyor ömür dediğin

Nemrutlar, Neronlar defolsa bile
Ne zulüm azalmış ne hinlik, hile...
Zalimin hobisi zayıfa çile;
Ezerken geçiyor ömür dediğin

Ak nakış atarken saçlara her kış
Kimi nam peşinde kimisi alkış...
Doğrular içinde sürüyle yanlış;
Süzerken geçiyor... ömür dediğin

Fikirler içinde yığınla çile
Cahile kördüğüm; çaba nafile
Gâhi ağlayarak gâhi âh ile
Çözerken geçiyor... ömür dediğin

Saati salâya kurmuş O Hancı
Can kanat çırptıkça dinmiyor sancı
Gönülden gözlere sayısız inci
Dizerken geçiyor... ömür dediğin

Hakk kûn'la döşemiş ukbaya rayı
Hayatın her yanı ölüme kıyı...
Baharlar kısalıp kışların boyu
Uzarken geçiyor... ömür dediğin

Taş kalpli beşerin kem olmuş dini
Boşaltmış sevgiyi doldurmuş kini
Dağıtıp herkese içindekini
Üzerken geçiyor ömür dediğin

Îmandan nasipsiz kavgalı Bir'le
Set çekmiş araya salla, kabirle
Malik'in mülkünde hırsla, kibirle
Gezerken geçiyor... ömür dediğin

Akleden yaşarken şükürle, vakur
Şakiler Kitab'ı tersinden okur...
Ecel her gelene derin bir çukur
Kazarken geçiyor... ömür dediğin

Saatin tik-takı ölümü ihtar
Akıbet aşikâr, vakit hayli dar
Sinden ötelere bir yolculuk var;
Sezerken geçiyor... ömür dediğin

Sayısız günahla ağır bir heybe
Tabutlar dolarken bu cüret! Vay bee...
Akşama varmıyor sabahki tövbe;
Bozarken geçiyor... ömür dediğin

İnsafa gelse de yorgun yelkovan
Akrebin kıskacı vermiyor aman...
Herkesin hayatı hazin bir roman;
Yazarken geçiyor... ömür dediğin