Vatanım Şiiri - Münzevi Zeyrek

Vatanım...
Ayağımın bastığı her yerde,
annemin ekmek kokusu,
sevdiğimin sıcacık elleri,
mavi gökyüzümün türküsü vardır.

Bu toprak;
ekmeğimde buğday,
suyumda bereket,
gözlerimde umut...
Sevdamdır.

Ve bil ki,
gidersem bir gün uzaklara…
Vatanım,
kalbim hep senin sınırlarında atacaktır.

Memleketim benim...
Bir yanı karlarla örtülü dağlar,
bir yanı deniz kokan sahiller,
rüzgârı sert ama
insanının yüreği yumuşaktır.

Her damla ter,
bu topraklarda
ekmek olur sofralara,
her taşın altında
bir türkü, bir hikâye saklıdır.

Güzel vatanım...
Seni sevmek,
kavgada öne atılmak,
seher vakti bayrakla uyanmaktır.

Ve bil ki,
senin uğruna yürüyen ayaklar,
yorgun düşse bile durmaz...
Çünkü bu topraklarda doğan her çocuk,
adını nefes gibi taşıyacaktır.

Vatanım...
Senin adını söylerken dudaklarım yanar,
çünkü sen ateşle yoğrulmuşsun,
kanla sulanmışsın.
Rüzgârda dalgalanırken,
her kırmızı çizgin bir ana gözyaşıdır.

Bir toprak düşün,
üzerinde yatan her taş
bir yiğidin yastığıdır.

Ben seni sevmek için doğdum,
ellerim nasır,
gözlerim ufka kilitli,
yüreğim toprağının kalp atışına ayarlıdır.

Vatanımın dört yanı
dağdır, denizdir, topraktır,
yüreğimde büyüttüğüm
sonsuz bir bahardır.