Vatan dediğin... Şiiri - Hasan Belek 2

​Vatan dediğin,
haritada bir renk, pasaportta bir mühür değil sadece.
İnsanın içine, en derinine kök salan o ulu çınar.

Toprağını avuçladığında,
parmaklarının arasından sızan dedelerinin fısıltısı,
bir de nenelerinin duasıdır.

​Vatan dediğin,
bir dağ köyünde akşam olurken havaya karışan tezek kokusu,
şehrin uğultusunda kaybolmuş bir ahlat ağacının inadı,
bir annenin ninnisiyle geceye süzülen ezan sesi,
ve bir çocuğun avucundaki bayrağın,
yüzüne vuran gölgesidir.

​Vatan dediğin,
bir fincan kahvenin kırk yıllık hatırı,
tanımadığın bir askere edilen o sessiz dua,
gurbette duyduğun bir türküyle boğazına düğümlenen o sert yumrudur.

​Vatan dediğin,
Toroslar’ın dik duruşu, Ege’nin zeytin dalıdır,
buğday tarlasında bir gelincik çiçeğinin tek başına o mağrur direnişi,
ve enkazın altından uzanan bir elde birleşen milyonlarca yürektir.

​Vatan dediğin,
yalnızca sefası sürülmez.
Omuzlarına binen en ağır emanet,
gözünü kırpmadan beklediğin nöbet,
ve uğruna, bir an bile düşünmeden
toprağa düşenin son nefesidir.

​Vatan dediğin,
sahip olduğun değil,
ait olduğun yerdir.
Dünün türküsü,
bugünün kavgası,
yarının umududur.

​Vatan dediğin, alın yazısıdır;
kalbinle okunan,
canınla yazılan…

Hasan Belek
29 08 25
Akçay