Vasih Moyan Şiirleri - Şair Vasih Moyan

bahar oldu Temmuzum
sen gelince ilk göz ağrım

ağzı kulaklarına vardı karanfilin

yüzün ki
korkular verir Tara
Ne zaman tutsam yüzüne yüzümü

sen deniz ol
deniz mavi
tut kolumu kanadımı
-ey lili yar lili yar-
uçur beni kırlangıç

dingin bir liman diyorum...
katlasam yelkenlerimi Tara
deniz koksam sadece
biraz da yosun...
her gün biraz daha ölüyorum...
duymuyor musun……

Bu gün hava güneşli
günlerdir ilkin durdu kar
soğuk
ve göz açtırmıyor tipi
kar altındayım , sıtmadayım
kırılgan

küstü bana karasaban
lastik çarık
koca öküz
çalılıklarda yusufçuk
ve orak
ve bağ ökçesi

nadasa yattım bunca masal yılları
yağmurlarda piştim ben nisan nisan
aha şimdi kapatamazsın ağzımı
dinlemek zorundasın avazımı.

İstanbul'da bir afişteyim rüyamda
üzerimde cesetlerden bir zırh
ve tüm savaşların kanı var saçlarımda

Mezopotamya’lı bir kadınım oysa ben tüm doğurganlığımla
medeniyetlerin en ücra ve en son kum tanesine kadar

gözlerimin mavişinde umudum
yaşam ve şiir
-belgesel tadında -

Geleceksen Mayısta gel
Başak zamandır
Sütünü alır

Bıkmadın mı kardan, yağmurdan
Ve ellerini ,gözlerini çıyanlardan