Seni sevdim…
Ama hiçbir yol seni bana getirmedi.
Dua oldun, dilek oldun, iç çekiş oldun…
Ama hiç gerçek olmadın.
Ben sana her gün biraz daha yaklaştım,
Sen her gün biraz daha uzaklaştın.
Sanki ben adımlarla değil,
Acıyla yürüyordum sana doğru…
Bir kere bile tutmadın elimden,
Oysa ben düşmekten yorulmuştum.
Bir kere bile “kal” demedin,
Oysa ben yıllardır seni bekliyordum.
Başka kollarda aradın sıcaklığı,
Ben ise senin yokluğunda üşüdüm.
Bir bakışınla umut ettim,
Ama sen gözlerini hep başkalarına çevirdin.
Kavuşamadım…
Ve artık anlıyorum,
Bazı sevdalar var ki
Sadece kalpte yaşar,
Hiçbir yere varmaz.
Bir hayal gibi geçtin içimden,
Ama izi hiç silinmedi.
Kalbimde bir oda kurdum sana,
Ve sen, haberin olmadan
Bir ömür orada kaldın.
Şimdi herkes soruyor:
“Neden bu kadar suskunsun?”
Bilmiyorlar ki…
Ben en çok
Konuşamadığım birine aşığım.
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 19:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!