Bir bakış —
zamanı eğen bir kıvrım,
bir an, sonsuzluğa açılır.
Kalp, kendi sınırını unutur,
ben, ben olmaktan vazgeçerim.
Aşk, bir varlık biçimi midir,
yoksa varlığın yanılgısı mı?
Senin gözlerinde,
kendimi ilk kez görürüm —
ama o ben midir gerçekten?
Her dokunuş, bir sorudur:
“Nereye kadar ben, nereye kadar sen?”
Cevap, sessizliğin içinde çözülür,
çünkü aşk, konuşuldukça azalır.
Belki de sevmek,
bir varlığı anlamak değil,
onun gizeminde kaybolmayı sevmektir.
Sen gittin —
ama ben eksilmedim,
sadece sonsuzluğu tanıdım.
Aşk, bir yokluk haliymiş meğer,
ama en dolu haliyle.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 28.11.2025 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!