Ey aşk, varoluşun sesi,
Her çağın felsefesinde bir iz, bir çığlık.
Sen ki Platon’un mağarasından sızan ışık,
Ve Aristoteles’in maddeyle buluşan formusun.
Sen olmadan Descartes bile şüphede kaybolur,
“Kuşku duyuyorum, öyleyse seviyorum.”
Spinoza’nın sonsuz tözü gibi,
Sensin bu gönlümün yönü mekanı
Bende ar olmazdı sen olmasaydın
Ak nergizler sana aksın dağlarda
Balda sır olmazdı sen olmasaydın
Dağlardaki güneş doğmaz aleme
Devamını Oku
Bende ar olmazdı sen olmasaydın
Ak nergizler sana aksın dağlarda
Balda sır olmazdı sen olmasaydın
Dağlardaki güneş doğmaz aleme
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta