Aşk nedir, bilmem tam adıyla;
Bir varlık mıdır, yokluğun yankısı mı?
Belki Tanrı’nın iç çekişidir insanda,
Belki de ruhun kendi suretine özlemi.
Senin gözlerinde bir sonsuzluk var,
Ama o sonsuzluk bile bir an’a sığar.
Çünkü aşk, zamanın değil, anın çocuğudur;
Ne başı vardır onun, ne sonu.
Bir kalp çarpar — ama kimin için?
Belki karşındaki için değil,
Kendi varlığını duyumsamak içindir o çarpış.
Çünkü sevmek, “ben”i unutmaktır,
“Sen”de kendini yeniden bulmaktır.
Bir dokunuşun anlamı nedir ki?
Madde çözülür, beden susar,
Ama düşünce — o kalır, o yanar, o sürer.
Aşk, bir ruhtan diğerine geçen sessiz bir alevdir.
Ve belki de aşk,
Evrenin kendi yalnızlığına bulduğu cevaptır.
Yıldızlar parlar, söner, ölür —
Ama o ışıltı, o arayış, kalır hep içimizde.
Ben seni sevmiyorum yalnızca,
Ben sende varoluşun anlamını arıyorum.
Bir soru gibi, bir dua gibi,
Her nefesimde seni yeniden soruyorum kendime:
“Ben kimim, sensiz?”
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 3.11.2025 16:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!