Dünya'ya gelince ilk sözüm annem
Hep seni yaşarım biricik aşkım
Varlığım, herşeyim sen özüm annem
Bülbülün aşkından derindir aşkım
Uğruna canımı veririm annem
Devamını Oku
Hep seni yaşarım biricik aşkım
Varlığım, herşeyim sen özüm annem
Bülbülün aşkından derindir aşkım
Uğruna canımı veririm annem
UÇARI
Sevgi gibi yalnızlığı da anlatmanın nice yolları varmış. Cemreleri siyah zambaklara düşürürüz. Zambaklar cemre düşmeden açarlar mı, bilemiyorum. Ancak şair gönlü bu. Cemrelerle gülleri de açtırır, meyveleri de toplatır, tabiatın cömert kucağından. Kendi gönül cömertliği, ruh zenginliği yansır tabiatın en karanlıklarına. Gönlü sevgiyle, ruhu ışığıyla doldurur hayatı.
Biraz da böyle olmak lazım değil mi?
Mademki sevgili biraz havaî, biraz başında kavak yelleri esen, yerinde duramayan, gönlünün kapısı olmayan, her çiçeği yakasına takmaktan çekinmeyen, envai çeşit gül kokusuyla mest olmayı yeğleyen biri…
Ya gelir, ya gelmez…
En iyisi, gelmiyorsa ona gitmeli…
Varlığında cenneti yaşamak da var.
Ya yokluğu?
Cinnete vesile…
*
Değerli Muhittin Bey,
Zevkle okudum.
İlhamın daim olsun.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
Dostça ve sağlıcakla…
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta