Varlığıma Anlam Kazandım

Nihal Hanefendiciğime,

İçimde bin öyküyle, size dair bir satırla başlıyorum…

Siz, kadim bir masalın başkahramanı gibisiniz;
zamanın ve toplumun hükmünü yırtıp geçen,
kendi bedenine, kendi ruhuna ev sahipliği yapan bir kadın…
Kimi zaman lüks bir mağazada giyinmiş bir zarafet,
kimi zaman bir çam ormanında biraya dokunan bir ehlikeyf.

Sizi anlatmak, rüzgârı kavramaya benziyor.
Bir yandan güzelliğinizle büyülüyorsunuz,
öte yandan o güzelliğe uzanan her bakışın yükünü taşıyorsunuz.
Çünkü her bakış, her laf atma, her duyarsızlık sizi biraz daha yordu.
Ve en çok da yanınızda olması gereken bir erkeğin
sizin gözlerinizdeki o "rahatsız" ifadeye kör kalması yordu sizi.

Siz, sahiplenilmek istemediniz belki—ama hissedilmek istediniz.
"Ben varım" dediniz...
"Bu bedende bir ruh, bir kalp, bir kadın yaşıyor" dediniz…
Ama kimse duymadı.
Bir adam vardı belki, sizi kollayan, koruyan...
Ama sizin için kıskanmayan bir erkek,
aslında bir başka dilsizliğin adıydı.

Oysa siz, sahip olunmak değil,
arzulanan olmak istediniz.
Duygusal ve tensel bir cevaba muhatap olmak istediniz.
Bir elin sıcaklığında kadınlığınızın onaylandığını,
bir öpüşte varlığınızın tamamlandığını hissetmek istediniz.

Sizi duyuyorum Nihal Hanefendiciğim...
Özgür bir ruha sahipsiniz:
Parayı da seviyorsunuz, alışverişi de,
bir çantanın zarif tokasında, bir eteğin kıvrımında
kendinizi buluyorsunuz belki…
Ama bütün bunların ötesinde bir “ben” taşıyorsunuz.
Bir ben ki... aşkın da, arzunun da, özgürlüğün de,
bütün bunların çatışmasız varlığını isteyen bir kadınsınız.

Size sadece para sunan biri değil,
sizi anlayan, size dokunan, sizi hisseden biri gerek.
Size kıyafetten öte, iltifat giydiren biri gerek.
Size gül almasa bile, gözleriyle çiçek açtıran biri gerek.

Nihal Hanefendiciğim,
Güzelliğinizle cezbeden ama yalnızlığıyla incinen ruhunuza
yazıyorum bu satırları.
Siz, hem sevgiye hem özgürlüğe âşık bir kadınsınız.
Ve ben, sizi yalnızca sevmek değil,
anlamak isteyen bir adamım.

Her yeni gün,
sizin gibi bir ruhun varlığını bildiğim için
şükrederek başlıyorum.

Siz,
benim şiirimin hem sebebi
hem de sustuğum her şeyin adı oldunuz.

Sonsuz zarafetinizle,
var olun.

(Sizinle varlığına anlam kazanan adam)