Varım-yoğum Şiiri - Bahar Ada

Anlamım yok sensiz.
Ölürüm sensiz.
Benden sonra,
Hiçbirşey olmayacak sana,
Sadece biliyorum.
Bazı şeyleri anlamaya gerek yoktur,
Sadece bilirsin.
Anlamayı böylece bırakıyorum,
Nasıl olsa biliyorum.

Yoktum ben,
Yokum ben,
Yokolacağım ben.

Etkisizlik ve tepkisizlik tıkırtıları:
Nokta nokta ve noktadır.
Beter bir şeydir bu,
Sonsuzluk olan adı.
Yok olan,
Sonu olmayandır.
Sadece biliveriyorum.
Yok olan tekrar yok olur,
Yaratır varlığı Kendinden,
Tekrar yok ve var etmek üzere yaratır yok, varı.
Yok, Var eder.

Ben Yok oldum.
Asil olan
Hikayemdir kendisi O,
Senindir artık.

Yokum ben.
Aziz olan
Yalnızlığımdır O,
Senindir.

Yokolacağım ben.
Endişesiz olan
Huzurumdur O,
Senindir.

Adları varlığına teslim,
Sıfatları yalnızca senin diline.
Yaşamı ve ölümü,
Sonlandırılması yalnızca sana bağlı olan,
Yokluktur Ben,
Beter bir şeydir bu,
Sonsuzluk olan adı.

Varlığına teslim olabildiğim sürece,
Kelamdır kelamlarım.
Varına bürünebildiğimce,
Şekildir mânâlarım.
Sende dillenir,
Sen de anlam kazanır tüm renklerim.
Sen beni nereye,
Nasıl katarsan ben oyum.
Kabulüm.
Anlamım yok sensiz.
Olmuyorum sensiz.
Ya sen?
Sen bensiz olur musun?
Olursun.
Sadece biliyorum.
İnsan,
Mânâsıyla sırta-sırta oturur Kendinin.
Sadece bilirsin.
Anlamamıza gerek yok,
Yüzleşemeyiz seninle,
Sadece bilirsin.
İyi ki sen varsın.
Olmasaydın,
İnan, kendimden çabuk usanırdım.
İnan.
Anlamım yok sensiz.
İnan,
Öyle seviyorum seni,
Öyle heyecanlanıyorum
Görünce karşımda seni..
Güneş varlığım,
Su varlığım benim.
İşte, diyorum, işte,
İşte böyle bir şey varlık olmak,
Varınca durağına son gemim.
Varımın tamamı:
‘Vardım ben,
Varım ben,
Varolacak mıyım ben?’ .
Haykırışın son isyanındır
Zamana, atılır soru okları.
Beterden de beter bir şeydir bu,
Son olan,
Ucu sen.
Var, sonu olandır.
Ben uçsuz bucaksız.
Sana hasret bir diri yokluk.
Var olan elbet bir gün yok olur,
Yoka teslim,
"Yeniden var eder mi acaba Yok beni?".
Zamana isyan atılır son bir ok.
Yoktan varolmamış mıydı Varolan?
Varsın sen.
Can nefesin olan,
Yaşamdır O,
Benimdir artık.
Vardın sen,
Muazzam hatrın olan,
Nesildir O,
Benimdir.
Varolacaksın sen,
Sualsiz olan
Teslimiyetindir O,
Benimdir.

Nerede sonlanacağı bilinmeyen bir sonda,
Merak, heyecan ve bilinmezliğin verdiği haz ile,
Bu ne büyük övünç, ne büyük hırstır sendeki.
Deliriyorum sana, ucube.
Nasılda herşey olduğunu bilmezden geliyor,
Nasılda unutuyorsun kendini,
Pes.
Hiçliğimin üzerinden,
Daha da yükseklere sıçrayıveriyorsun.
Uçuyorsun ve ben deliriyorum bu haline.
Nefes ile nefessizlik arasında,
Anlık yaşayan biri için,
Bu ne büyük mutluluk,
Ne büyük nefrettir.
Nefisdir bu sen, nefis.
Tapıyorum sana,
Benden olma, ucube.
Anlamım yok sensiz.
Ölürüm sensiz.
Sen olmasaydın,
İnan kendime hiç katlanamazdım.
Kör olurdum ışıktan,
Göremezdim.
Sen beni sevemeyince,
Ben de bıraktım beni sevmeyi.
Sevdiklerini sever,
Sevmediklerini sevmezdim
En başından beri,
Hatırladın mı?
Bugün sevmesem seni,
Bilseydin ki,
Artık sevmiyorum seni,
Ne değişirdi senin için
Koca bir Hiç dışında.
Benim içinse,
Herşey.

Ben hiçim,
Sen herşeyim.
Ben yokum,
Sen varlığım.
Ben görüntüsüzüm,
Sen tek mutlak görüntüm.

Işıldayan teninin gölgesinde başımı eyledim.
Tatlı gölgelerinde doyurdum devimi,
Büyüdük birlikte.
Mis kokulara bürünmedim,
Seni bürüdüm de senden içtim,
Sarhoş oldum.
Ben kadehsizim,
Sen meyim.
Ben lalim.
Sen dilim.
Ben Tanrıyım.
Sen Kulum.
Ben olmayanım.
Sen olanım.
Ben yokum işte,
Ortada.
Bıraktım sevmeyi de zaten kendimi,
Sen sevemeyince beni,
Biliyorsun.
Hiç zorlamadım sev diye beni,
Biliyorsun.
Bende zorlama yok,
Yokum ben,
Beni biliyorsun.
Ben yokum ortada ama,
Sen kat-kat varlık, neyseki!
Neyseki Varsın sen.
Neyseki Sen varsın.
Varlığının mânâsıyım ben,
Yokluğumun anlamısın sen.
Hiçliğinim ben,
Herşeyimsin sen.
Tabii ki de sevemezsin sen,
Ben kadar.
Çünkü bu,
Düpedüz saçma olurdu.