Vardım Ummana Şiiri - Feyzullah Evcil

vardım ummana görünce kendimi
sardı böğrümü acılar acısı
daldım rüyaya aldılar resmimi
gelmiş dediler aşığın delisi
***
girdim kapıdan içeri selam ile
mecnun olunca hallerim bildiler
yaktım ağıdı baktılar halime
senin yüreğin yanıktır dediler
***
yanan yüreğe selamın durdular
zaman geçince dağlanır acılar
nerden gelirsin hemencik sordular
çoktur burada adamlar bacılar
***
kitap açtılar önüme aniden
baktım burada resmine görmedim
iyi baktınmı? bakasın yeniden
yoktur kitapta diyerek söyledim
***
derdin ummanı yakacak seninle
vardın sevdanın bucaksız ucuna
gidip helâllık isteyip kalbinle
tekrar gelesin ummanın başına
***
çıktım rüyadan boşalmış terlerim
sanki ayrılmış gibiydim dünyadan
titrek hallere bürünmüş bedenim
felek vurmuştu yenildim davamdan
***
Evcil yüreğin kavrulup pişmişti
aşkın yücesi güzeli görünce
benin aşkların zirvesine ermişti
sevdin tanrıça aşkını kendince

18/12/2014
00:08