Var Benim Şiiri - Ahmet Kırımlı

Kısmetsiz bir güne vurmuş takvimler
Nasdibime düşen nasipsizliğim
Ve yüreğime inadına
En kuytu kenarına
O büyük bela
Sensizliğim var benim

Yaksa güler kızlar akşamı
Bir kuytuda dağ tavşanı
Bu doğan çoban ufkumu?
Yoksa başka mı?
Kıyısında bölerdim ekmeğimi derenin
Suyuna bastıranda gönlümü
Serinine kavuşmaktı dileğim
Bırak duymasınlar
Kahbe soyu, kilit kalbi
Doğanda benzi gibi
Buruk güneşi
Görmesinler için
Kalbime gömdüğüm
Sessizliğim var benim

Karagözlerine yandığım güzel!
Bilmez bu devran aşkı sevdayı
Kerem'lerden yadigar bu yara
Taşıyana, taşıtana
Yüreği paramparça
Kaç ana yakmış ağıdını
İstersen şimdi git!
Ayrışığa kert ufkunu
Ama kirpiğine tutunup
İstiare yatılıp
Ne denilse yutulup
eğdim başımı
İstersen bitir gönül işini
Bilirsin beni
Dilsizliğim var benim

Oyy çekmişem ciğerime seni
Nefes nefes içmişem
Yokluğunda bir gece
Sen uyumuşsan
Ben uykulardan geçmişem
Bir tutam çimene
Yağmur olup gidene
Cigaramda tütene
Bir seferde yüreğimi dökmüşem
Elleri tomurcuk bir hayaldi benimki
Kıvırcık saçlarında altın sarısı
İşte bu gönül yarısı
Dahası nedir? Lisan ötesi
Hayallere düşünce ateş
Yanmak ne acı
Derin sözlerine yandığım güzel
Bırakma bir kuytuda ömrümü benim
Bilirsin bir sabah
Serininde teninin
Gözler arkasından
Sevda türküsünden
Seni gözlerinden
Öpmüşlüğüm var benim...