Vanlı Çocuk Şiiri - Müslüm Taş

Moloz yığınları altında titrer nefesim,
Bir çığlık atmak isterim sessizce.
Sesimi duyan var mı diye...
Küçük bir ışık huzmesi umut olur gözlerime,
Kocaman ışıklar saçar göz bebeklerime.
Umutsuzca beklerken yine,
Sesimi duyan var mı diye...

Annemde bilir korkardım karanlıktan,
Hele birde tek kalınca yalnızlıktan,
Şimdi üşüyor bedenim soğuktan,
Korkuyorum üşümekten donmaktan.
Haberim yok yağan kardan ya da borandan.
Bekliyorum yeniden doğacağım,
Toprak ananın batından,
Sesimi duyurabilirsem eğer...

Soğuktan daha soğuk düşlerim,
Okulumu kitabımı düşledim...
Şimdi göçüklerin altında saklı gülüşlerim.
Ben annemi özledim.
Sesimi duyan var mı?
Uzatsam elimi tutarlar mı?

Toz duman bulutları çöktü tüm hayallere,
Yakalandı bedenim sallantıya ansızın.
Oyuncağım bir yerde çantam bir yerde kaldı.
Sesimi duyan var mı?

Doğu batı fark etmez, küçük büyük affetmez.
Din, dil ayrımı olmaz, Sesimi duyan var mı,?
Elimi tutarlar mı?

MÜSLÜM TAŞ