Vadi Şiiri - Dağlar Özügüç

Bir vadi için gerekli olan iki sarp dağdır
Aklın da fikrin da menşei iftihardır
Hikmetinden hiç sual olmaz
Kabaran kardelenlerin nasibi taze kardır
Sadakatin özü kanayan iki yürekte bir bağdır
Mavilikler okyanusunda da olsa
Yürek yakan hasretin denizi sığdır
Yaz meyvesi dudaklarına deliyim
Dolu dizgin gelip geçiyor süprizlere gebe zaman
Senin için o karlı dağlara çıkmış bir şakiyim
Yollar bitmez oldu sana uğramadan
Çağır beni gelip dergahına teslim olayım
Yenilmekten değil yolunda yanılmaktan yoruldum
Gül tanesi düşse hasret yorgunu dallarına
Dal kırılır garip yaprak kötü yola düşer
Sonbaharın hasret yüklü yüreği incinir
Bekle sevgi trenini birazdan burda olacak
Aşka meftun çiftler boşalıp
Yerine yeni sevdalılar dolacak