Üzüntünün Halleri Şiiri - Nihat Kaçmaz

Derin bir iç çekişte üzüntünün kokuları dolar sanki içime Oy...özlemimi dağların ağdalı yalnızlıklarında büyüttüğüm Tane tane geleceksin avuçlarıma Kokunla,tadınla ve de yumuşamış sertliğinle Kırılacak kabuğun ve... Yağlı yalnızlığın dolduracak dilimin kırmızılığını. Sen hiç bir şey yapmadın mı sanıyorsun Bu akan kan harici vücudumda,kafam yalnız hariç Kovmadınmı tekrar tekrar,ben yalvarmadım diye On yıllık gece ağlamalarım yaşsız,başsız...yalnız Hergün üzüntünün dumanını çektim gözlerime sensiz. Üzüntüyü çeker nihat bağını sen sorma Üzüntüsü yaprağın üzümden ayrılmak değil Güz zamanındaki düşmeler değil...üzüldüğüm Yazımın en güzel zamanında,sen ballı yalnızlığında Sonunda... Sen şarap oldun tadını bilmediğim Ben bir pirince muhtaç... Savruk bir yaprak olduğuma üzgünüm.