*üzüm Karası,dolunayda Sana Şiir Yazasım ...

ÜZÜM KARASI, DOLUNAYDA SANA ŞİİR YAZASIM VAR

Bin bir gece masallarının pembe düşlerinden,
karanlık kabusların kucağına savrulsak ta biz,
bu hazan.
kızıl bir gazap bulutu kapıp alsa da elimizden,
sevda köşeli yıldızını,
Sakın bittiğini söyleme bana,
bu aralar,
kara üzüm gözlerinde,
rüya gibi başlayan bu masalı.
tükendi deme bana,
gözümde bahar,
Sensizlik beni bunalttı,
öyle daralttı ki
çöküyor çöktükçe kurşuni yalnızlık
iki gözüm dolunayla çık gel yüreğime,
yüreğimde en çok sana bahar var.
bitti deyip te,
kalbime ,saplama hançerini taa oralardan.
Fırlatma üzüm karası gözlerinin kirpiğinden,
hükmü kırık okunu.
Şimdi değil,
ya başka zemheri de gel de öldür beni,
ya da başka baharda,
çek üstümden zambak kokunu,
Ah yar! bilsen
Öyle özledim, öyle gözledim ki
Kıskanıyorum ,ay ışığını bile
dalga dalga dokunurken suda ki halene,
sakın gelmem deme bana,
hasretin nasıl da gönlüme düşmeyen cemre,
ey iki gözüm dolunayla çık gel yüreğime ,
yüreğimde en çok sana bahar var.
hazan mevsimine tutulmuş gönlüme,
dedirtme işte aşk, bir varmış ,bir yokmuş diye .
zalim olma bu kadar,
son baharımda açan şiirlerin diline,
düşürme ayrılığın türküsünü.
sesin kulaklarımdan silindi gidiyor,
bir de sen gidiyorum deme bu aralar,
ey iki gözüm dolunayla çık gel yüreğime,
yüreğimi matem bastı ,
yasta ağlaşıyor inleye inleye notalar.
Gündüz az da olsa unutuyorum seni ,
duyunca üst kattan gelen telaşın topuk sesini,
sahilden yayılan şen kahkahalar deşiyor
kanata kanata göğsümde açılan yarayı,
en çok da edalı gülüşün,
gözümün önünde dolanıp duruyor bu aralar,
Velveleye veriyor ortalığı akşamları,
çığırtkan yalnızlık.
Sensizlik hiç mi hiç çekilmiyor ,
bu mevsimde inadına kalabalık buralar,
ey iki gözüm dolunayla çık gel ,
yüreğime de yarama da sende deva var.
Öğleden sonraları odasına çekiliyor,
sessizce yüreğim,
Kara kalem şiirlere döküyor içini ,
yaşanmış ve yaş almış aşklarla bir,
Genç kız harfler dolanıyor diyor şimdi mısralarımda , deli kanlı harflerle el ele sarmaş dolaş
Halbuki kendimle hep aynı yaştaydı,
bir zamanlar dizelerim,
öyle naif öyle edepliydi her biri
Ben yaşlandım
şimdi saçım başım ağarık, saçım sakalımdan daha kır, ama şiirlerim benden genç.
Bizim mevsimde izini saklar, haya ederdi ,
ne de güzel tülün ardından bakardı zahiri aşk,
edebinden bülbül güle aşık olurdu ,
yârin kokusu güle kokardı nedense, şiirlerde .
Kağıda dökemediklerimizi düşümüzde görürdük,
gece gündüz demeden
Biz aşkı günün yüzünden değil,
dolunayın gözlerinden okurduk.
Bin bir gece masalı çıkmazında ,
saatleri durduralım bu gece ey yar!
Baksana sevdamızın yıldızı,
dolunayın ucuna tutunmuş can havliyle son umut
İhanetten ve unutmaktan korkuyor yüreğim seni,
edepse bir bir şiirlerin gözünden kaçıp gidiyor bu aralar.
ey iki gözüm dolunayla çık gel ,şiirlerime,
bugün bana en çok sen lazımsın.
Yaralı bir kuş gibi gecelerim,
sabahlarımsa canından bezmiş.
İmtihanın feriştahıdır,
içindeyse kalabalık yalnızlık,
Kurşun rengidir yaralarım,
boğum boğum boğazıma ,aşksızlığın ilmiği dolanır.
Görmüyor musun?
boğuluyorum, sensizim bu aralar,
ey iki gözüm dolunayla çık gel ,yüreğime .
Alfabeyi sökemiyormuş insan,
ne kadar şiir yazarsa yazsın sevgisiz.
Duygularım kalemimin ucunda yığıldı birikti,
Ürkek bir mum ışığı gibi titriyor,
kirpiğime konan serçe gözyaşı.
Ben sadece kendimle konuşuyorum bu aralar ,
Bana nasıl kalabalık bir yalnızlık bıraktın,
ey gönlümden halatını koparmak isteyen yar!
Konuştuğum tüm kaldırım taşları,
ayağımın altında eridi, söndü,
Tüm ağaçlar hazanımdan,
dalına ,yaprağına sırtını döndü, küstü,
Dedim ya sadece kendimle konuşuyorum bu aralar ,
Seninle konuşmaya öyle ihtiyacım var ki üzüm gözlüm
dolunayla çık gel ,yüreğime bugün.
Aşkın alfabesini yazamıyormuş insan,
ne kadar şiir yazarsa yazsın
Bu gece dinleme sen kimseyi çıkıp gelsen,
Dolunayda en çok ,
senin üzüm karası gözlerine şiirler yazasım var.
(FATMA DOĞAN 1.02.2025/TURHAL)