Üzülme Şiiri - Hüseyin Muşmal

Üzülme
Üzülme böyle sevdiğim,
Bak beni de üzüyorsun.
Hayır vardır tek bildiğim,
Niçin üzgün geziyorsun.

Geçti artık dünde kaldı,
Belki miadı da doldu,
Niçin öyle rengin soldu,
Ne canından beziyorsun.

Cilvesidir bu hayatın,
Sen üzülme aman sakın,
Mutlu olmak senin hakkın,
Yüreğini eziyorsun.

Aziz değil kimse candan,
Kıymetli mi söyle senden,
Belki hayır gelir bundan,
Sende böyle seziyorsun.

Eşrefoğlu bak yanında,
Kalma artık sen dününde,
Çalışmakla sen önünde,
Geleceği çiziyorsun.