Cesetlerini bile bırakıp gidiyorlar,
Uzaylıyız varız, diye yalvarıyorlar…
Bizler ki gerilerden trene bakar gibiyiz?
Kabullenemiyoruz, alışkın mı değiliz?
Uzaylı denilince adeta korkuyorlar,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta