uzaya kalkan otobüs durakları
tabakta atom çekirdeği filan
akşam üstü beş çayına insanlar
ay’a çıkıyor sevgilim...
ben daha mektup yazamıyorum sana
tarihe karışmanın başka halinde sözcükler
boğazım yer yüzünün en dar geçidi...
eski ve güzel bir yerine dünyanın
demir attı tüm gemilerim, hatırlarsın!
akşamdı, biraz yağmur yağıyordu ve sen
ince bir elbise giyinmiştin...
- bana merhaba demiştin -
sonra duydum ki mektuplar da kalkmış
ve tıbben mümkün şeyler arasına almışlar
bir insanı unutmayı ve silinmiş hafızandan
sigaramı yaktığın gün.
uzaya kalkan otobüs durakları
ve bizim yanyana gelebilme ihtimalimiz!
- tıbben deli bir adamın -
zincirliyken demir ranzaya
tavanda seyrettiği ilizyondur.
Kayıt Tarihi : 26.11.2015 11:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!