Yaşayıp da görenler bildi mi nedir hayat
Artık ümit kesilen yaşamı başlatmaktır...
Duyulan pişmanlıklar yürekten gelir heyhât
Yaşamak değil hayat yaşarken yaşatmaktır...
Ömür dediğin ne ki ansızın uçar gider
Ardından koşamazsın insanı pişman eder
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
He zaman doğru olup dürüstlüğü ararsan
Kötülükten uzakta bunu hayra yorarsan
Türkmenoğlu, insanlık nedir diye sorarsan
Kuyudaki Yusuf’a elini uzatmaktır...
Ozan Türkmenoğlu
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta