Uzaklıkları yakın eden adamlar vardır,
Bazen bir bakışı,
Bazen bir gülüşü yeter yüreğini ısıtmaya.
Yağmurda kalsan bile ıslanmaz yüreğin,
Doludur her bir hücren,
Yanındakilere, elini tutanlara inat,
Tutar yüreğinden sıkıca,
Sözleriyle değil, duruşuyla sarar seni.
Zordur, yaralı bir kadına liman olmak,
Her dalgasında yıkılmadan durabilmek,
Onu mesafelere inat sevmek,
Karakteriyle sarmak,
Adamlığıyla dokunmak,
Sadece varlığıyla yaralarını kapatmak...
Zordur, mesafelerin canına okuya okuya sevmek,
Sonsuz bir sabırla,
Sessiz bir direnişle beklemek.
Sevmek diyorum, azizim,
Her yüreğin harcı değil!
Sevmenin bedelini bilen bilir,
Bazen mesafelere kurban ederiz aşkı,
Bazen dudak şapırtısına,
Bazen de yatak gıcırtısına...
Ama en çok, yüreğin ağırlığına yenik düşeriz.
Zordur bir yüreği mertçe sevmek,
Üzmeden,
Kırmadan,
Dağıtmadan,
Dökmeden...
Zordur adam gibi sevmek,
İz bırakmadan.
Her mavi kimliklinin erkek olup da
Adam olamadığı bu dünyada,
Adam olmak büyük bir meziyettir.
Çünkü adam dediğin,
Kadınının yarasını kendi yarası bilendir,
Onu korurken kendi kanatlarını kırandır.
Hayatın en ince çizgisinde,
Elleriyle sevgiyi şekillendiren bir heykeltıraş gibi,
Her darbede ona daha da güzel bir anlam yükleyerek sevmektir
Kendi kalbini harap etme pahasına bile olsa bunu göze alabilmektir.
Unutma, azizim,
Sevmek sadece sevmek değildir,
İnşa etmektir,
Sabırla bir hayat kurmaktır,
Düşerken de kalkarken de yanında durmaktır.
Elini uzaktan da olsa sıkıca tutmaktır.
Adam olmak böyle bir şeydir işte,
Merhametli,
Koca yürekli adamlara selam olsun.
İyiki varlar,
Ve sen iyiki varsin adam,
Uzakları yakın eden gülüşün hiç solmasın.
05.12.2024 10:25
Kayıt Tarihi : 5.12.2024 10:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!