Uzak Ülkenin Sesizliği Şiiri - Burhan Güler

Uzak Ülkenin Sesizliği;

Bir akşamüstü gölgesine sığındığım o cümleleri
sen, hiç duymamış gibi yürüyüp geçtin.
Oysa omuzlarında biriken sessizlik
benim yorgun soluğumdu.

Sana dokunmak isterdim,
yara izlerimi tanı diye değil,
bir insanın karanlığı başka bir insanın avucunda
bir anlığına hafifler diye.

Ama sen
gözlerindeki uzak ülkeye sığındın yine.
Beni orada aramak yasaktı, biliyorum.
Yine de bekledim.
İnatçı bir rüzgâr gibi,
kapını çalmadan, senden dönmeden.

Şimdi sitemim sana değil yalnızca:
Kendime de…
Çünkü insan bazen
kendi kalbini senin adında kırıyor.

Ve işte, bütün hikâye bundan ibaret:
Sen duymadın,
ben söylemekten vazgeçemedim.
Burhan GÜLER