Uzak Dur Benden Şiiri - Mehmet Çelik Erses

Hüsnüniyetimden faydalanmışsın
Şu yaptıklarından zül duymamışsın
Sen beni kendinle hemhal sanmışsın
Sabrımı taşırdın uzak dur benden.

İşin gücün eza kâmil olmadın
İblis libasını giydin durmadın
Hakkaniyette hiç saygı duymadın
Sabrımı taşırdın uzak dur benden.

Her sözün beyhude beni bitirdin
Gençliği elimden alıp götürdün
Tüm sevinçlerimi inan yitirdin
Sabrımı taşırdın uzak dur benden.

Devasa kibrine hiç yenilmedin
Ben katlandım, bu da insan demedin
İnsanlık yolunu aşabilmedin
Sabrımı taşırdın uzak dur benden.

Aklının nadanı oldun da gittin
Eser kalmadı sol yanımda bitin
Gönül dergâhımdan silindin gittin
Sabrımı taşırdın uzak dur benden.

Bugün ki kararım bil ki mühimdir
Bu görüşmem senle son ülfetimdir
Bunca zaman durmak kabahatimdir
Sabrımı taşırdın uzak dur benden.

Hüsnüniyetimden- İyi niyet
Zül-------------------- Utanç
Hemhal-------------- Aynı Seviyede
Eza---sıkıntı verme, sıkıntı çıkarma, üzme.
Kâmil-----------------Erdem, olgunluk,
libas------------- Giysi, Kıyafet
Beyhude------ Anlamsız, boş, yersiz.
Nadan--------- Cahil
Ülfet ---------------Görüşme