İnsanı kendinden en çok nefret ettiren,
İyiyi bildiği halde kötüye mahkum olması.
Ruhun ar damarını kökünden kestiren,
Gönülde yeşeren gül bahçesinin tekrar solması.
İsterim ki gözüme gönlüme mil çekeyim.
Bütün sıkıntıları unutup kendimden geçeyim.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Gönül dostum; Gönlünüze sağlık. Kutlarım. Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta