Uyuyan Sevgili Şiiri - Adil Koruyan

Gün doğuşunu izledim,
Karanlıktan aydınlığa geçişi.
Alacakaranlıkta önce düşledim,
Dağların ardındaki güneşi
Ve bir de seni.
Tepelerin ışıkla kucaklaştığı yerde,
Önce belirsizlikler şekillendi,
Ağır ağır ağardı tan yeri.
Yer gök renklendi.
O saatlerde uyuyordun belki,
Melekler gibi.

Gri gökyüzü dönüştü maviye,
Dağların üzerinde daha güneş yoktu.
Ama geleceğini bildiği için kaçışıyordu.
Karanlıklar, önce maviyi karşılıyordu.
Sevgili hala uyuyordu

26 Temmuz 2000